O nas

Współczesny ruch ekumeniczny przeszedł długą drogę od czasu swojego powstania na początku XX w. Wiele Kościołów zdecydowało się przekroczyć wzajemne uprzedzenia, historyczne podziały i tworzyć nowe relacje oparte na wzajemnym zaufaniu, współpracy i komunii. Powstały instytucje takie jak: Światowa Rada Kościołów, Światowy Alians Ewangeliczny i Światowa Wspólnota Zielonoświątkowa, które reprezentują znaczną część wielkiej rodziny chrześcijańskiej. Denominacje historyczne  przystąpiły do dialogu z nowymi Kościołami i wspólnotami. Był wśród nich Kościół rzymskokatolicki, który – zwłaszcza od Soboru Watykańskiego II – prowadzi rozmowy bilateralne z partnerami z różnych rodzin, nurtów i tradycji chrześcijańskich, od Kościołów prawosławnych, kościoły wyrosłe z historycznej Reformacji i późniejsze kościoły powstałe na jej gruncie, aż po współczesne wspólnoty zielonoświątkowe i ewangelikalne. 

Do tej pory nie było jednak odpowiedniego miejsca, w którym przedstawiciele wszystkich głównych Kościołów i wspólnot chrześcijańskich, nurtów i tradycji wyznaniowych oraz  międzynarodowych organizacji chrześcijańskich mogliby się spotkać i zasiąść do rozmów wokół jednego stołu. Takim miejscem spotkania stało się, powstałe w 1998 r. z inicjatywy ówczesnego sekretarza generalnego Światowej Rady Kościołów – Konrada Raisera, Global Christian Forum (GCF) – niezależny od istniejących struktur ruch złożony z reprezentantów różnych Kościołów i wspólnot chrześcijańskich, nurtów i tradycji wyznaniowych oraz międzynarodowych organizacji chrześcijańskich spotykających się na wspólnej płaszczyźnie, w atmosferze wzajemnego szacunku i zaufania, w celu podjęcia wspólnych wyzwań. GCF jest autonomicznym podmiotem, wspomagającym tworzenie miejsc spotkania i partnerskiej współpracy różnych chrześcijańskich tradycji wyznaniowych obecnych na wszystkich kontynentach. Zaprasza ono wszystkie Kościoły chrześcijańskie, by razem – jako równorzędni partnerzy i uczestnicy – zasiadły przy jednym wielkim stole forum.

Doświadczenie Globalnego Forum Chrześcijańskiego, które trwa już kilkanaście lat, pokazuje jak owocna i inspirująca dla wszystkich uczestników (tj. od najbardziej starożytnych Kościołów po wspólnoty powstałe w XX w.) może być partnerska współpraca. Sam mogłem tego doświadczyć jako uczestnik rzymskokatolickiej delegacji podczas ubiegłorocznej konsultacji Globalnego Forum Chrześcijańskiego w Tiranie (1-5/11/2015). Pierwszy raz we współczesnych dziejach chrześcijaństwa zebrali się wspólnie wysokiej rangi przywódcy oraz przedstawiciele różnych tradycji kościelnych, aby słuchać, uczyć się i być razem z dyskryminowanymi i prześladowanymi Kościołami i chrześcijanami. Codziennie rano wszyscy uczestnicy Forum brali udział w modlitwie kolejno w cerkwi prawosławnej, kościele rzymskokatolickim oraz zborze ewangelikalnym. Obrady miały miejsce w nowoczesnym centrum konferencyjnym przy cerkwi prawosławnej. Miałem okazję nie tylko z bliska przypatrywać się współdzieleniu (modlitwa, liczne rozmowy, wspólne posiłki) i współdziałaniu (praca w grupach) chrześcijan z najróżnorodniejszych tradycji i kościołów z całego świata ale również uczestniczyć w tworzeniu tego niezwykłego doświadczenia pojednanej różnorodności. Były to mocno poruszające doświadczenia spotkania z czymś nowym, co było zaskakującym i codziennie obecnym wydarzeniem wiary, które odpowiada w pełni najgłębszym wymogom serca i dokonuje wewnętrznej przemiany.

Po powrocie z Tirany nie mogłem nie podzielić się swoimi przeżyciami ze znajomymi i przyjaciółmi z własnego środowiska Wydziału Teologicznego UKSW, następnie rozmawiałem z liderami z Aliansu Ewangelicznego, z teologami i teolożkami ze środowiska Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej,  z Wyższej Szkoły Teologiczno-Społecznej oraz innych ekumenicznych gremiów rzymskokatolickich i ewangelickich. Spotykaliśmy się na modlitwie i rozmowie o idei polskiego forum w gościnnych progach centrum zielonoświątkowego w Warszawie przy ul. Siennej. W ten sposób wyłonił się Komitet Stały PFCh, który pełni rolę inicjującą i koordynującą działania forum. Został też jednogłośnie wybrany sekretarz forum.

Polskie Forum Chrześcijańskie wskazuje na nowe możliwości rozszerzenia międzywyznaniowej współpracy między wszystkimi bez wyjątku tradycjami wyznaniowymi, które znajdują wyraz nade wszystko we wspólnotach kościelnych, ale również w rozmaitych organizacjach, ruchach kościelnych i stowarzyszeniach, instytucjach naukowych i akademickich.

Wydaje się, że ta inicjatywa jest nową jakością na polskiej mapie Kościołów i wspólnot chrześcijańskich. Może stać się ona nowym miejscem spotkania i wymiany darów duchowych. Pierwszą tego rodzaju próbą dużego i otwartego spotkania na płaszczyźnie forum była konferencja naukowa (20/10/2016 w WSTS) opatrzona biblijnym tytułem: „Jeden Duch, różne dary, wspólne dobro”. Ten fragment zaczerpnięty z 1 Listu do Koryntian (12,4-7) doskonale oddaje duchowe założenia i najlepiej opisuje programowy cel Polskiego Forum Chrześcijańskiego. Uczestnicy forum pragną rozpoznawać wzajemną jedność w Duchu Świętym, która docenia i afirmuje różnorodność darów jakie przynoszą poszczególne tradycje i wspólnoty chrześcijańskie, i angażuje je w działania na rzecz wspólnego dobra.

W duchu Ewangelii Jana 17,21: „Aby wszyscy byli jedno (…) aby świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś” i na podstawie naszej wiary w jednającego Boga (2 Kor 5, 18-21) Forum stawia sobie następujące cele:

1) Nadrzędnym celem Forum jest budowanie duchowej wspólnoty opartej na praktycznej i wymiernej współpracy, modlitwie oraz realizacji wspólnych przedsięwzięć. Uczestnicy Forum mogą lepiej się poznać, likwidować lub minimalizować wzajemne uprzedzenia i stereotypy, poszerzać horyzonty wiary i pogłębiać się duchowo.

2) Forum skupia się bardziej na nawiązywaniu więzi, rozszerzeniu i pogłębieniu relacji między Kościołami, niż na prowadzeniu dialogu teologicznego i opracowywaniu tekstów teologicznego konsensu. Metoda pracy Forum polega na tworzeniu wzajemnych relacji oraz podkreślaniu znaczenia doksologii we wspólnych działaniach.

3) Uczestnicy Forum pragną stworzyć otwartą przestrzeń, w której mogą się zgromadzić reprezentanci i reprezentantki szerokiego spektrum Kościołów chrześcijańskich, teologicznych szkół wyższych i organizacji międzykościelnych, wyznający Trójjedynego Boga i Jezusa Chrystusa jako doskonałego w swojej boskości i człowieczeństwie, w celu wspierania wzajemnego zrozumienia oraz podjęcia wspólnych wyzwań.